We mogen dit niet, we mogen dat niet!

14 april

We mogen dit niet, we mogen dat niet, welkom op de eilanden van de US....

We zijn natuurlijk hals overkop vertrokken uit The British Virgin Islands, gelukkig liggen die van de US dichtbij. Na een paar uur varen zijn we op St John. Laten we gelijk maar even inklaren, wij hebben ons lesje wel geleerd! Wanneer we het stadje binnenlopen, vinden we het er echt niet leuk! Het is rond vijven en het is er bomvol stomdronken Amerikaanse toeristen! Ongelofelijk echt iedereen zwalkt er over straat! Als we staan te wachten in het douanekantoor komt er zelfs een man binnen die zichzelf volledig heeft ondergekotst, zijn vrouw loopt achter hem en doet haar best om zelf nog een beetje rechtop te lopen, wat haar niet echt lukt, we laten ze maar voor, jeetje wat stinken ze!

Na een wiebelende nacht, varen we de volgende dag twee baaien verder naar Caneel Bay. Gelukkig is het hier een stuk mooier! Toch worden we niet echt gelukkig van het goed geregelde, mooi onderhouden eiland.
'You are not allowed to'.... Dat is het eerste wat we lezen wanneer we het strand op komen.  Een lange lijst met regels!  Wij overtreden er gelijk een paar.  Sjors sprong al vanaf de dinghy in het water en was al op het strand voordat wij dat hele bord gezien hadden, honden mogen natuurlijk niet op het strand. En onze kinderen spelen in hun poedele nakie op het strand, wat ook al niet mag! Nou, 'We don't speak Amerikano today!'

Wanneer de Modesty een dag of twee later ook aankomt, willen we een wandeling gaan maken. St. John bestaat voor 2/3 uit National Park en er is erg veel moois te ontdekken, mits je je aan alle regels houdt natuurlijk... We willen de dinghy aanleggen aan de ferry steiger maar zelfs nog voor we dat kunnen, horen we 'excuse me, you can't leave your dinghy here, this is private property, i'am  sorry , resort rules'.
'Oh and you can't take your dogs, that is not allowed, National park rules'. 
We weten dat er een kleine supermarkt is, dus we vragen of we wel boodschappen kunnen doen, zijn antwoord is natuurlijk dat dat echt niet kan, voor boodschappen moeten we maar terug naar het inklaringsstadje! Oh en als klap op de vuurpijl vraagt hij ons ook nog of we wel ingeklaard zijn!!! Wie is hij eigenlijk? Captain van het zeiljacht die hoort bij het ressort, staat er op zijn naamkaartje, waarom luisteren we eigenlijk naar m!!!!??? Brenda heeft het gelijk helemaal gehad! 'We can't do this, we can't do that, thank you sir, we feel very welcome!' Zegt Brenda! En we varen terug naar de boot. Brenda brengt de hondjes terug en wil niet meer mee. 
Wij proberen het samen met Midori en Anna sophie en Sjors gewoon een strandje verderop nog een x. Daar is bijna niemand op het strand en daar is ook het begin van een korte wandeling. Zo genieten we toch nog een beetje van het moois dat St. John te bieden heeft.
Bij het ondergaan van de zon, zien we bij het instappen in de dinghy nog een grote pijlstaartrog in het zand, in de branding. Hij ligt stil en is in ieder geval niet bang van ons.  Mooi om te zien!

Verstuurd vanaf mijn iPad