Die grote, sterke man is bang van Sjors maar heeft wel verstand van dieselmotoren!

We hebben weer vlokken, fruithagel en nederlandse kaas bij het ontbijt. Ook de kinderboeken zijn er weer, Nikki heeft binnen een dag haar eerste Dolfje weerwolfje al weer uit en Daan ligt in een deuk om het 'leven van een loser'. We staan de eerste dag vroeg op om ons klaar te maken voor Atlantis. We gaan een dag in de Marina liggen. Die tip hebben we van andere cruisers gekregen. Een nachtje in de super de luxe marina van Atlantis is misschien duur maar we krijgen gratis toegang tot het park met al haar faciliteiten en dit voor twee dagen. Als we de volgende dag voor 11.00 (uitchecktijd) de polsbandjes en handdoeken halen, kunnen we die dag ook nog in het park.

Michael vertelt het volgende over de SHARKBITE;

Ik heb me laten verleiden tot een tochtje in de Sharkbite!! ''Echt leuk opa, echt niet eng en hij gaat echt helemaal niet hard!'' Nadat ik de piramide, met mijn zere been (heupproblemen), beklommen heb, zie ik pas hoe hoog het is.  Maar om nu nog terug te gaan is ook weer zo wat.....

Dus ik klim samen met Nikki in een duoband, zij voorop en ik achter haar. Samen storten we  naar beneden. Ik knijp mijn ogen stijf dicht en  nadat ik alle kanten van de glijbaan heb gezien , denk ik dat ik in een vrije val terecht kom. Ik voel me zweven en ik wacht op de klap. Maar die klap komt maar niet en voorzichtig open ik mijn ogen. Ik lig gewoon al stil in een buis met allemaal haaien om me heen, 'helemaal niet eng hoor Nikki!'

Het is een uitwisseling van pasjes onder de cruisers en zelfs de vierde dag kunnen we het park nog in op het pasje van iemand anders. Anderen zijn ook eerder al op onze pasjes binnen geweest... 
We voelen ons wel een beetje 'shabby' in deze haven. We liggen er tussen de mega grote jachten. Wisselen pasjes uit en smeren onze eigen broodjes voor de lunch. Wij zijn de enige (zeil)boot, die geen waarde heeft van een miljoen of meer. We ontmoeten een familie die een weekje vakantie viert op één van deze boten, zij betalen maar liefst 200.000 US dollar voor een week! De kinderen maakten al eerder vrienden met deze familie  door van zandsteen, kaarsenhouders en asbakken voor ze te maken. De kinderen mogen net als James Bond met de 'de speeltjes' van de boot spelen. Ze geven gas, duiken onder water en zoeven onder water, met een soort scooter/jetski.

Na deze bijzondere dagen vertrekken we voor een tocht van 45 mijl richting de Berry Islands. Mijn moeder vindt het heerlijk op de boot, Michael vindt het soms wat afzien, vooral als de boot teveel wiebelt. Gelukkig is de zee rustig en varen we heerlijk. 
We ankeren bij Fraser hog cay, niet de mooiste ankerbaai maar zo mooi als op de Exuma's zal het waarschijnlijk ook niet meer worden. Het ankeren gaat niet echt goed en we krijgen het anker niet ingegraven in deze grasbodem. We proberen het drie x, tevergeefs, we laten  het er maar bij. Het is windstil en met het vooruitzicht dat dat zo blijft, gooien we een hoop ankerketting uit die ons hopelijk wel op onze plek houdt! 
We laten na aankomst Sjors nog even uit op het strand en wij zitten heerlijk in het water, om de zandvliegen en muggen te ontwijken. 

We slapen heerlijk, rond half 9 word ik wakker van de wind, ik kijk door mijn luik naar buiten en zie een grijze lucht. De was hangt nog buiten en ons anker ligt niet goed dus ik ga maar even snel naar boven om te kijken hoe we liggen en hopelijk de was, deze x, vóór de regenbui binnen te halen. We krabben zachtjes richting het strand, laag water en vast liggen we! De was is voor de helft binnen en Giel start snel de motor. Ik achter het roer en de wind en regen barst weer los. We zijn wel gelijk goed wakker. Het kost ons een half uurtje maar dan zijn we uit het zand, anker op en liggen we aan een verdwaalde ankerboei. De wind en regen weer weg en wij goed wakker! 'Goedemorgen Michael en Mam, nu eerst ontbijten met ons zelf gebakken brood!' 

Mijn moeder en Michael geven de kinderen les en dat vinden ze allemaal erg leuk. Na school willen we een uurtje gaan varen naar Chub Cay. 'Zullen we eerst bbq-en of eerst varen?' We besluiten om eerst een stukje te varen om dan in Chub Cay te gaan lunchen. 

We zijn een half uurtje onderweg als er ineens een alarm afgaat. Het is het belletje die ook altijd rinkelt wanneer je de (start)motor start. Giel gaat op onderzoek uit en al snel begint het bij de motor te roken. Giel heeft al snel door wat er mis is.... Hij is die ochtend vergeten, na het verschonen van de filters, de afsluiter weer open te zetten. De motor krijgt hierdoor geen koelwater en  is  zo heet geworden dat het alarm afging. We hebben ondertussen ons anker uitgegooid midden op de banks maar we liggen enorm te rollen op de golven. We starten de motor weer maar het probleem is nog niet opgelost. Alarm blijft afgaan en rook blijft komen. Terwijl Giel en ik op zoek zijn naar de oorzaak houdt oma de kinderen bezig met een spelletje kaarten en smeert boterhammen. Mijn moeder heeft zeebenen! 

Giel ziet nog een dop die ergens los om een pijp hangt en waar water doorheenkomt maar deze dop krijgt hij er met geen mogelijkheid meer op. We zien een vissersboot, niet al te ver bij ons vandaan en Giel vaart er met de dingy naar toe om te vragen of zij ons willen slepen. Zeilen kunnen we nl ook niet want er is 0,0 wind! We balen dat dit net gebeurd wanneer mijn moeder en Michael hier zijn!

Giel komt terug met een grote, sterke man. Hij is doodsbang voor Sjors dus die moet ik even uit zijn buurt houden wanneer hij de klotsende boot opklimt. Hij mist een paar tanden maar heeft wel verstand van diesel motoren, hij is automonteur in Nassau en is nu met een bevriend visser  mee om een dag te vissen. Hebben wij even geluk. Hij kijkt even naar de motor, hoort ons verhaal, en komt op een idee. Ik heb hem net een blikje sprite gegeven en de man kijkt ernaar. De loshangende dop die Giel er niet meer op krijgt kun je natuurlijk ook gewoon afsluiten met de onderkant van het blikje. Zo gezegd zo gedaan. Het reservoir moet weer bijgevuld worden met (zoet) water en de (sprite dop) er weer op. Nu zou 'ie t weer moeten doen! En ja hoor! Starten, lopen en geen oververhitting meer!!!